Recepten (zie foto's vorig bericht)

MAROKKAANSE KOEK:
1 glas (zelf de grootte bepalen, ik neem een beker van ongeveer 200 ml) zonnebloemolie
1 glas dikke (Turkse) yoghurt
1 glas griesmeel
1 glas bloem
1 glas kokosrasp
1 glas suiker (ik neem oerzoet/sucanat, gebruik geen kristalsuiker meer)
1 zakje bakpoeder
3-4 eieren (al naar gelang de grootte van het glas)

Alles mengen, en dan ruim een uur op 150 graden in de oven (zelf af en toe prikken en controleren).
Af laten koelen, dun met honing bestrijken en kokosrasp erover strooien.
In ruiten snijden en evt de helft in de vriezer voor het bezoek (HAHAHA)!


ZUURKOOLSOEP
2 liter water+ 4 bouillonblokken (tuinkruiden is het lekkerst)
1 rode paprika in blokjes
4 aardappelen in blokjes
1 pot kidneybonen (afgespoeld)
1 zak (wijn/kruiden)zuurkool, het vocht eruitknijpen
1 theelepel kummel (=karwijzaad), heel specifieke maar onmisbare smaak
evt scheutje chilisaus
rookworst in plakjes (of zonder, voor de veggies)

Aardappelen, paprika, zuurkool en kummel in de bouillon koken, zo'n 25 minuten (de aardappels moeten gaar zijn, ze blijven wel hard door het zuur van de zuurkool).
Dan nog de kidneybonen en rookworst door laten warmen. Chilisaus voor de liefhebber.
Lekker met stokbrood en kruidenboter!

Joke's Veertigste

Afgelopen zomer mocht ik een kroonjaar bereiken! Ik werd 40 jaar; echt een grote meid dus al! Hoewel ik altijd van de megafeesten en organisatorische hoogstandjes ben, besloot ik er dit keer maar een heel klein feestje van te maken. Koffie, taart en later een lekker wijntje erbij. Niks bijzonders dus, zou je zeggen.


Maar voor mij was het toch een heel bijzondere dag. Ik had zoveel jaren geleden nooit durven hopen dat ik zo gelukkig zou zijn op mijn 40e (!) verjaardag, met mijn lieve man en prachtige kindertjes! Heerlijk huis, grote tuin, in goede gezondheid en last but not least: een aantal dierbare vrienden in mijn leven.

Ook kreeg ik heel leuke kadootjes: een saunabon, Mariakaarsen, boeken en een grappig koffertje.
Onderstaande presentjes kreeg ik van Vero: een stippentheepot, die geweldig goed in mijn keuken past......

.......en een zelfgenaaid schort, compleet met gehaakt roosje en mijn naam erop!

Lief he, dat mensen zoveel moeite voor je willen doen!

Smakelijk eten!

Heerlijk! Terwijl het buiten steeds guurder wordt, is het fijn om binnen weer volop leuks te doen. Knutselen, decoreren, theeleten, bloggen en noem maar op. De afgelopen dagen heb ik voornamelijk doorgebracht met: koken, stoven, bakken en braden.

Leuke hobby hoor, beetje keukenpieten, maar mijn probleem is alleen dat ik veels te gulzig ben (letterlijk én figuurlijk!)... Ik kan nooit zomaar 1 ding maken! Neen, het draait meestal meteen weer uit op een volledige keukenmarathon waarbij alle keukenattributen minstens 1x aan bod komen.

Supersnelle appelmoes, zonder suiker bereid! De appeltjes zijn puur biologisch,

want afkomstig uit de fruitgaard van een lief vriendinnetje!

Mmmmm, Marokkaanse griesmeel-yoghurt-kokos-cake!

Ook zonder kristalsuiker en met olie ipv boter. Altijd zó op!

Pepernootjes voor oma en opa, op een gezellig bordje!

En ook al niet versmaden: winterse zuurkoolsoep, met kummel en rookworst!

Voor vanmiddag staat er goulash op het programma... Smakelijk eten allemaal!

Verlate vakantie-vertelsels

Het lukt me maar niet om regelmatig dingen te posten; een mens kan het zomaar ontzettend druk hebben met allerlei grote en kleine zaken. Maar nu ik me dan toch echt definitief moet terugtrekken uit het buitengebeuren ('s avonds buitenzitten is echt te koud, ondanks het dichte terras!) hoop ik weer wat meer tijd te kunnen besteden aan het bloggen.

De eerste twee weken van september waren we op vakantie in Spanje, allemaal heel leuk en gezellig, maar er waren ook gebeurtenissen die allesbehalve gezellig waren! Zo hebben we 3 dagen behoorlijk noodweer gehad (komt daar zelden voor), waarna we de volgende creaturen in het zwembad vonden:

Ze hielden zich dood, en Annabella had ze al in een tic-tac-doosje gestopt om ze na de vakantie aan de juffies te laten zien. Ik besloot ze te laten drogen (onder een zeefje-hoe vooruitziend!), maar toen we een uur later terug kwamen van een uitje, troffen we dus dit aan! Volop levende mini-vogelspinnen, toe maar! Ik heb nog dagen de kriebels gehad!

Oorspronkelijk waren wij trouwens ook slachtoffer van "Villaspanjehuren.nl", maar wij hadden enkel een aanbetaling gedaan waardoor wij niet ernstig gedupeerd waren. Ter plaatse zijn we nog op zoek gegaan naar de villa die aan ons was verhuurd....dit had 'm moeten zijn:

Gelukkig is Meneer De Oplichter afgelopen week gearresteerd! Niet dat we ons geld terugkrijgen, maar hij zal zich toch tegenover de rechter moeten verantwoorden waarom hij zoveel (500!) families een snertvakantie heeft willen bezorgen... Maar goed, wij hebben er weinig onder geleden, en hebben prachtige dingen gezien, onder andere dit adembenemende turkooizen zoutmeer in Guadelest...

Zucht...hoe een mens gegrepen kan worden door natuurschoon!

In datzelfde plaatsje was ook een klein kerkje, heel stil en sereen. Annabella en Olivia werden als het ware naar binnen gelokt door melodieus gezang, en begonnen spontaan langzame pirouettes te draaien...zo ontroerend om te zien...

Oja, de meisjes konden natuurlijk het land niet uit zonder een paar inheemse dansschoentjes!!

Qua rommelmarkten was het huilen met de pet op. Ze hebben alleen veel troep te koop, tegen woekerprijzen, dus gelukkig hoefden we geen extra koffer mee terug te laten vliegen!

Vero daarentegen, van "een sneller kloppend hart" was in Frankrijk wel geslaagd, en had ook aan mij gedacht! Ze maakte mij blij met dit fraaie bordje! Sinds de vakantie ben ik weer met van alles bezig geweest, maar dat komt weer wel in een volgende blog!

Hoezo stoer?

Al tijden praatte mijn 4-jarige oudste erover:"Ik wil gaatjes in mijn oren mama, net als jij, en Helena, en Djena!"

Tja, van mij mocht ze heus wel, maar nadat ik haar had uitgelegd dat het wel pijn zou doen en ze waarschijnlijk wel heel hard zou moeten gaan huilen, zag ze er toch maar vanaf...

Maar toen kwam op een dag Grote Jasmijn zomaar binnengehuppeld met spiksplinternieuwe oorbellen in en was haar interesse toch weer gewekt. En een paar weken later had Felice ook plotseling gaatjes in haar oren, dus het bleef een issue hier in huis.

Sinds een week of 2 legde ze aan jan en alleman haarfijn uit dat zij gaatjes ging laten prikken, dus aan mij de Zware Taak om ook maar eens een gaatje te prikken in mijn agenda! Want natuurlijk vind ik oorbellen hartstikke leuk, en o,o,o wat zijn ze snoezig; van die blonde kleutertjes met bloemetjes, lieveheersbeestjes of dolfijntjes in hun oortjes! En ja, ik gun het haar van harte, zo'n typisch meidendingetje. Ook komt het wel goed uit, met de naderende verjaardags- en 5-decembervraag: "wat voor cadeautje wil ze graag hebben??"

Maar och, mijn arme moederhart kromp ineen als ik eraan dacht hoe die metalen pinnen haar bovenaards zachte lelletjes zouden doorboren. Hoe ze het ene moment nog blij en opgewonden zou zijn, en hoe het volgende moment (TSJAK) de pijn en de desillusie van haar onbevangen snoetje zou afdruipen. De schrik, de plotselinge angst, het verraad des moeders ( "het doet maar eventjes pijn hoor schatje..."), het gegil, het door merg-en-been gaande gekrijs. Ik ken haar, een gevoelige snaar, een prinses-op-de-erwt, alles voelt ze in Keulen al aankomen, en wie zou het mogen het bezuren als madammetje haar pijn moest botvieren? Nou?

Kortom, papa moest maar een paar uurtjes vrijnemen, en het zou op vrijdagmiddag (met het hele weekend voor de boeg, waarin beide ouders zonodig ploegendiensten konden draaien om de zwaargehavende vrucht van hun schoot bij te staan met zetpillen, warme of koude compressen, urenlange K3-filmsessies, ijsjes en liters cola - in liefde en oorlog is alles geoorloofd nietwaar?) gaan gebeuren.

Ik haalde haar vanmiddag dus op van school, we aten een boterhammetje, en zodra papa thuis was, toog de ganse familie naar de juwelier. De jongste probeerde ook nog even haar zin door te drukken: "EN IK ZEG JA", zei ze toen de winkeldame haar veto had uitgesproken: "Nee, we mogen geen 3-jarigen prikken".

Annabella mocht een paar knopjes uitzoeken (met rode hartjes, zucht hoe ironisch- mijn moederhart huilde dikke rode tranen met tuiten op dat moment...), en toen de transactie voltooid was, mochten we achter plaatsnemen. (Ja, ik zag de meewarige blikken van de overige vrouwelijke klanten heus wel, ik voelde ze in mijn rug prikken toen ik mijn lammetje naar de slachtbank leidde..)

Ze wilde bij mij op schoot, en ik gaf haar nogmaals de kans om er van af te zien, maar nee, ze was vastbesloten en liet haar oortjes gedwee van stipjes voorzien.
Mijn hart klopte in mijn keel en ik moest echt de tranen wegdrukken, en toen er 2 dames ieder een oor onder schot namen kneep ik mijn dochter zowat fijn. De neiging om :"Nee, neem mij alstublieft, doet u dit mijn kind niet aan!!!" te roepen onderdrukkend, wachtte ik het fatale moment af. Iedere seconde leek wel minuten te duren en toen VLAMMMMM, schoot het peloton de knopjes erin.....

Geen kik gaf ze, ze bewoog niet, knipperde niet eens met haar ogen, kreeg geen kleur of niks. Ze stond op om zichzelf in de spiegel te bewonderen en keurde de actie goed met een smile van oor tot oor!

Ikzelf pinkte snel een traan uit mijn ooghoek weg, terwijl mijn moederhart zwol van trots om dit stoere kleine ding...hoe ze bij zichzelf gedacht had dat ze het wel aankon, en hoe ze op zichzelf had vertrouwd. Hoe ze zich veilig genoeg bij ons had geweten en gevoeld.
Vier jaar input van liefde, wijze woorden en niet aflatende zorg werpt toch zijn vruchten af, ziejenouwel!

"En nu wil ik bij Lieke gaan spelen, mama!" Huh? Niet toch even op de bank? Deed het dan echt niet een heel klein beetje pijn? Ze mocht het gerust wel toegeven, hoor. Maar nee, niks ervan, ze wilde naar haar beste vriendinnetje om de felbegeerde buit vol trots te laten zien.

Aangekomen bij Lieke werd ze uitgebreid bewonderd, en ik zag de ogen van diens moeder al wegdraaien toen het tot haar doordrong dat haar dochter binnen afzienbare tijd hetzelfde lot zou willen ondergaan.....
En tadááá, ziehier het resultaat! Ze ziet er prachtig uit, dit in tegenstelling tot mama, die er in ene een hoop grijze haren, een diepe fronsrimpel een zenuwtrek heeft bijgekregen....en dan durven ze nog te zeggen: kleine kinderen, kleine zorgen...zucht!

De kiloknaller!

Naast de grote kringloper in onze woonplaats staat een Snuffelloods. Die herbergt allerlei meuk, die ze eigenlijk niet goed kwijt kunnen in de winkel wegens te oubollig of incompleet en wat dies meer zij.

Echte schatten kun je er niet zo vinden, maar toch kan ik bij tijd en wijle de verleiding niet weerstaan om pakweg anderhalf uur in die smerige dozen te gaan staan wroeten naar dingetjes die toch mijn blik weten te vangen.

En iedere graaibeurt wordt eigenlijk wel weer beloond: een apart glaasje, een mooi gebloemd kopje of een te leuk blikje. Zo kom ik toch steeds weer met een vol tasje thuis (waar láát je het allemaal weer??). Aangezien je hier per kilo afrekent ( á € 1,= welteverstaan!) ben je nooit veel centjes kwijt. Aangenaam en spotgoedkoop tijdverdijf dus!

Leuk toch, van die oude blikjes, die iedereen eigenlijk wel ergens van kent?Schoteltjes zonder kopje, kopjes zonder schoteltje...ze zijn toch stiekem de moeite waard! Bovendien zijn ze bijzonder geschikt om een klein presentje van te maken: paar (zelfgebakken!) koekjes erop of chocolaatjes erin, folie met strik eromheen, et voila! Reden temeer om ze toch maar vooral te blijven kopen....

Ach, Van Nelle en Zeeuwse roomboterbabbelaars...sentiment....

Vakantie!!!

Ja grappig eigenlijk wel: we worden hier overspoeld met berichten omtrent de naderende herfst, en hoe iedereen dat beleeft. Maar wij daarentegen vertrekken zaterdag aanstaande voor 2 weken naar Spanje! Ik ben dus volop aan het inpakken, heb zonnebrand en nieuw zwemgerei voor de hele familie gekocht, zwijmel over paëlla en de Middellandse zee en ben fijn naar de bieb geweest voor een portie zomerse chicklit. Ben d'r helemaal klaar voor, so to speak!

Tis de laatste keer dat we buiten het seizoen kunnen, en daar wilden we graag nog eventjes van profiteren.

In dit huisje zullen we voorlopig even wonen...

En dit zou zo'n beetje het uitzicht moeten zijn!

Misschien dat er morgen ofzo nog een berichtje volgt, maar anders: tabee de aankomende weken en geniet van de nazomer cq herfst!

Zoek de verschillen...

Laatst zag ik dit plaatje ergens in een blad staan, en ik was er meteen helemaal weg van! Het is "een behangetje"van Pipstudio, het bestaat uit 6 banen en kost maar liefst (houdt u vast!) € 276,=....
Nee dat kan (en wil) ik er echt niet aan uitgeven, hoe prachtig het ook is!Maar toen bedacht ik me plots dat ik in mijn vorige huis iets soortgelijks had gecreëerd in de trapopgang. Jaren van allerlei lijstjes verzamelen ging daaraan vooraf, oud en nieuw, klassiek en kitsch, degelijk en flut, groot en klein- maar altijd voor een habbekrats natuurlijk! Die lijstjes hingen in het huis dáárvoor verspreid over alle kamers, maar in het toenmalige nieuwe huis voelde ik daar niets meer voor. Tot ik op het idee kwam om alles samen in het trapgat op te hangen. Het zijn kunstkaarten, foto's van dierbaren (mensen en dieren), onze trouwfoto, Maria-plaatjes en wat die meer zij..

In mijn huidige woning hangt alles (en nog wat meer) in de gang op de eerste verdieping(heb ik geen foto van). Inmiddels zijn er ook nog een aantal babyfoto's bijgekomen.

Het is gezellig, want je ziet elke dag alle favoriete plaatjes bij elkaar, en het is ook reuze handig, want je kunt lijstjes die je bijvoorbeeld voor je verjaardag krijgt er ook bij hangen. Je hoeft er dan niet speciaal een nieuw plekje voor te zoeken.

Als je niet van zoveel diversiteit houdt, zou je natuurlijk ook alles in 1 kleur kunnen houden, en alle foto's in zwart-wit-uitvoering gebruiken.

Het is dan wel geen Pipstudio, maar ik ben er nog steeds erg blij mee!
Joke

Bakken en versieren!

Poepoe, wat een drukke weken heb ik achter de rug zeg! Op 11 juli werd mijn moeder 70, dus boodschappen, hapjes, koffie schenken en tig keer de afwas. De week erop was het huttenbouwen op de school van Annabella, en 2 dagen later was Olivia's kinderfeestje. Dus muffins, appeltaart, kwarktaart gebakken. Maandag 20 juli mocht ze trakteren op de psz, dus ook daar moest iets voor gemaakt worden (en natuurlijk zelfgebakken cake voor de juffies!).

Vandaag was Annabella's laatste schooldag. en die wilde kinderkoekjes uitdelen tijdens de picnick. Morgen nog even met de psz naar de speeltuin, en tja, ook daart hoort weer cake en kruidkoek bij.

Mijn mixer, blender, oven en vaatwasser hebben overuren gedraaid deze week, en nu is de koek wel op wat mij betreft!

Morgen vertrekt mama voor 4 dagen naar de Gentse Feesten met 3 vriendinnetjes! Om papa te ontlasten zit de koelkast vol met handige snacks en pakje drinken. Straks mijn tas inpakken, morgen naar de speeltuin en dan ga ik!!! Prettig weekend allemaal!

Nog meer spulletjes!

En toen kwam mijn zus met nog een paar oude spullen aanzetten. Een paar emmers, ik vind ze allevier leuk! De kleinste gaat verhuizen naar een ander adres.

Deze heeft alvast een bestemming gekregen:

En ow ow ow wat een gelukje: een prachtig rode emaillen zoutpot! Bij haar hing ie altijd buiten met een plantje erin, maar toen ik hem op het aanrecht neerzette, was zijn nieuwe dienstbetrekking meteen overduidelijk:

Tadaaa! Heel handig en hartstikke mooi!

Joke

Terrasmetamorfose

Ik ben echt wel blij dat ik van ons huis zoveel foto's heb gemaakt toen de vorige bewoners er nog in woonden. Je kunt op deze manier heel goed vergelijken hoe anders alles is geworden.

Ik weet nog dat ik voor de eerste keer de brochure zag en meteen de potentie overal in zag!

En dan is het ook nog eens zo, dat ik alles zo goedkoop mogelijk heb willen doen. Ouwe spulletjes uit eigen bezit, kringloper, marktplaats, bouwmaterialen (trellissen) met korting en noem maar op. O ja, en de krijgertjes van mijn zus!

Nu ziet het er zo uit (op het tafelkleed na dan, ik heb een leuk turquoise geblokt zeil erop liggen). Zoveel gezelliger en er wordt supervaak gebruik van gemaakt! Ik loop uit mijn keuken zo de tuinkamer in!

Attente zus!

Mijn zus keek laatst eens rond in mijn opnieuw gedecoreerde "tuinkamer", en zei dat ze ook nog een hoop ouwe spulletjes had, die al een jaar of wat (sinds 2 verhuizingen) in dozen zaten. Toen ze dat zei, herinnerde ik me inderdaad een aantal kannen en melkbusjes die voorheen in haar gang en woonkamer hadden gestaan.

In haar nieuwe huis is alles wat moderner, en daar pasten die antieke dingen niet zo, maar ja, het is wel zonde om ze in de schuur te laten staan.

Of ik dus interesse had? Nou daar kon ik absoluut geen nee tegen zeggen natuurlijk!

Vorige week kwam ze dus met een grote volle doos, het was weer smullen geblazen! Het meeste herkende ik inderdaad volop, oude en nieuwere dingen door elkaar. Alles kreeg meteen een plekje (hoezo propwerk?!), en het ziet er weer stikgezellig uit!

Niet per se helemaal mijn stijl, maar altijd leuk om wat bloemetjes of takjes in te zetten!

Dit vind ik heel bijzonder: het zand-zeep-soda setje voor aan de muur.

Tja, melkbusjes he, ik voel een nieuwe verzameling opkomen!

Dit blauwe spul is van BK, heel oud en nog nooit gebruikt!

Deze groene emaillen kannen heeft mijn overbuurvrouw ook voor het raam staan. Eerst vond ik ze niet bijzonder fraai, but 'they're growing on me'!

Wat ontzettend leuk om zomaar een volle doos met mooi spul te krijgen, precies in de goeie kleuren ook nog, bedankt zus!

Doorkijkjes

Zo leuk toch, het warme begin van de zomer! We maken maximaal en hemelsbreeds gebruik van de gehele tuin. Zwembad, ligstoelen, hangmat, roseetjes en noem maar op, het is heerlijk toeven bij zulke temperaturen!

Alles tiert nu (helaas soms TE-je blijft snoeien!) welig, en dat geeft gezellige doorkijkjes. De eerste bewoners hebben de tuin zo'n beetje gevormd, en aan de lay-out hebben we verder (nog) niks gedaan.Ik vind de opstapjes, boogjes en pergola's leuk! De schuur heb ik wel wit met blauwe kozijnen geschilderd, en er zal nog wel een hoop gaan gebeuren, maar nu even geen grote projecten. Lekker genieten van de zomer!

Hieronder een paar doorkijkjes in mijn tuin:

Uitzicht vanuit mijn keuken de tuin in

Een doorkijkje tussen het hek en de kiwiboom door, met een mooi paars klokje..

Vanonder de pereboom door, niet zoveel peren dit jaar. Gelukkig maar, want al die dronken wespen op mijn gazon prikten mijn kindjes meer dan eens!

Als je onder de kiwi-pergola staat, zie je het schuurtje.

Onder de klimopboog zie je het mooie (vind ik dan) oude hek van mijn vader, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen het te schilderen...

Hier kun je lekker zitten als je een beetje naturel-schaduw zoekt; het jammere is wel, dat de kiwibladeren naar volle poepluiers ruiken (en dat ruikt niemand anders, alleen ik!?).

De klimopboog omvat dit beeld

Zucht, ik waan mij in mijn eigen paradijsje...denk de vogeltjes en het kerkklokje er zelf maar bij!

Iedereen een heerlijk zondagje toegewenst!

Antwerpen

Heerlijk is dat toch, dat we zo vlakbij Antwerpen wonen! Minstens 1x per maand heb de drang om erheen te gaan, met uiteenlopende redenen: de ene keer om een lekker Belgisch frietje te gaan nuttigen bij Frituur No 1 (of sushi, of Italiaans, Indiaas of tapas), de andere keer om de "vreemdelingenmarkt" af te struinen (mmm, olijfjes, baklava, kaasjes, enorme druiven en meloenen). Op vrijdag de "vrijdagmarkt", en in het weekend wat antiekmarktjes en de brocante- en meukwinkeltjes.

Overal kom je straatartiesten tegen: levende standbeelden, vuurvreters, marionetspelers en muzikanten. En dan ook nog al die prachtige oude gebouwen, binnenpleintjes en kroegen.

Dus, daarom: heerlijk vind ik het.

Twee weken geleden wilde ik graag weer eens naar Dille & Kamille, en dit was de oogst:

Een paar lekkere scrubzeepjes- met lavendel en olijfpitten, wat zaaizaad, miniknijpertjes en rolladedraad (altijd handig voor van-alles-en-nog-wat!) en de kindjes kozen nog een doosje snoepjes:

Ze smaakten helemaal niet lekker, zo'n heel pittige kaneelsmaak (er waren volgens mij nog 40 andere soorten die wel lekker waren), maar de verpakking was gelukkig om op te vreten!
Dit vind ik ook altijd zo mooi: op bijna elk kruispunt in het centrum kun je wel een Madonnafiguur vinden!
Bij Akotee (en Akotwee) ga ik nogal hyperen steeds, Ze verkopen er Kitschkitchen, Pipstudio, dingen van Rice en allerlei andere vreselijk mooie dingetjes. Je kijkt je ogen uit! Deze 2 tafelzeilen kon ik echt niet laten liggen hoor...

Anwerpen, I love you, tot snel maar weer!

Wie het weet mag het zeggen...

In mijn tuintje ontwaarde ik laatst een nieuwe gast: lang, met gevederde bladeren, en zeker 1.20 m hoog. Er staat er maar 1 van, en ik herken hem met geen mogelijkheid. Tuinboeken bieden ook geen uitkomst; hij bloeit nog niet, dus de kleur is mij ook onbekend. dat maakt het zoeken stukken lastiger. Hij lijkt distel-achtig, maar hij voelt heel zacht aan.

Wie kan mij helpen? Wat is dit? Onkruid, of een heel speciaal exemplaar? Ik heb hem in elk geval niet geplant, dus zou er een zaadje uitgepoept kunnen zijn door een overvliegende vogel.

Het bloemhoofd ziet er erg veelbelovend uit: allemaal kleine bloempjes die zich stuk voor stuk gaan openen, zo te zien!

Hihihaha wat een lol!!

Dit is mijn jongste, 2-jarige meisje Olivia. Gisteren maakte zij haar Allereerste, Heuse Tekening! Ik stond te koken, dus had het eerst niet zo in de gaten, maar plots zag ik haar heel serieus aan het werk.

Ik heb haar nooit zien oefenen met mensachtige verschijningen, meestal zijn het krassen, strepen, stippels of cirkels. Maar nu tekende ze heel vastberaden een heel mens: hoofd, ogen, neus,mond en benen met voeten. Haar eerste tekening was meteen een koppoter! Superknap vond ik het, dus snel even een paar kiekjes gemaakt.

Toen ik me weer had omgedraaid, tekende ze nog verder: "Ja, en hier nog een piemel, en klein beetje haar"......!? Helaas was ik te laat met de camera, was snel volgden nog een stuk of wat piemels, en toen kraste ze alles door.

Maar o o o, ik lag in een deuk, en toen papa thuiskwam en wij aan tafel gingen, vroeg ik Olivia te vertellen wat ze had getekend; heel triomfantelijk riep ze uit: "EEN PIEMEL!!", en toen kwam papa ook niet meer bij natuurlijk!