Wiegje

Vijf jaar geleden, ik wist toen 1 weekje dat ik zwanger was, liep ik op de rommelmarkt tegen dit schattige wiegje aan. Eigenlijk vond ik het nog een beetje vroeg, maar ik wist zeker dat ik grote spijt zou krijgen als ik het niet zou kopen. Ik vond het zo'n curieus ding: geen klassiek model, maar het had wat weg van een vogelkooitje met die metalen baleinen aan de bovenkant!

Na een beetje afdingen mocht ik het meenemen voor 58 euro. Ik was helemaal in de wolken met mijn aanwinst. (Grappig detail: nog bijna niemand wist dat ik zwanger was, maar ik kwam een vriendin tegen op die markt, en die keek wel heel vreemd op dat ze me daar met een wiegje zag sjouwen!) De kanten hemel kreeg ik erbij, maar die is uiteindelijk niet gebruikt.

Jippo wil even testliggen; wat hem betreft is het goedgekeurd!

Mijn man is vervolgens met het wiegje aan de slag gegaan: helemaal afgeschuurd, gegrond, geschilderd en afgelakt. Er zit meer werk aan dan in de bouw van de Eiffeltoren, als je het mij vraagt!!

Want ondertussen ging ik op zoek naar een mooi stofje, en samen met mijn zus dokterde ik een heel plan uit om de wieg zo goed ( en veilig) mogelijk te bekleden. Omdat we af en toen wat denk- en meetfouten hadden gemaakt, moest de boel een aantal weer helemaal worden uitgehaald. Dus ook in het naaiwerk zijn vele uurtjes gekropen, en ondertussen groeide en groeide het kindje in mijn buik.

Uiteindelijk was dit het resultaat, ik was (en ben) er superblij mee!

Voor twee lieve kleine babymeisjes was dit hun eerste slaapnestje.

Hieronder mijn oudste meisje, Annabella (nu 4 jaar):

Nu staat het op zolder werkeloos te wezen, hopelijk worden mijn meisjes

poppenmoedertjes zodat zij ermee kunnen spelen!